ಪಿಂಕ್ ಸೈಕಲ್ಲು

ಇದನ್ನು ನಾನು ತುಂಬಾ ಆಸೆ ಪಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬರೆದದ್ದು. ಇದನ್ನು ಬರೀತಾ ಇದನ್ನು ಅನಿಮೇಶನ್ ಸಿನೆಮಾ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಹೇಗೆ ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿ, ಇವನಿಗೆ ತೋರಿಸಿ, ಅವನೂ ಇಷ್ಟಪಟ್ಟು ಮಾಡಬಹುದು ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂದಿದ್ದ. ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಟೀ ಗ್ಯಾಂಗ್ ಗೆ ಹಿಂದೀಕರಿಸಿ ಓದಿ, ಎಲ್ಲರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಗೆ ಪಾತ್ರವಾಗಿತ್ತು. ಯಾವ ತರಹ ಅನಿಮೇಷನಿನಲ್ಲಿ ಮಾಡಬಹುದು ಅಂತೆಲ್ಲಾ ಮಾತಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ವಿ. ಆಮೇಲೆ ಅದನ್ನು ನಮ್ಮಲ್ಲಿಯ ಕತೆ ಡಿಪಾರ್ಟ್ ಮೆಂಟ್ ಹೆಡ್ಡಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಅವರತ್ತಿರನೇ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಸಾಪ್ತಾಹಿಕಗಳಿಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದೆ. ಅದು ಅವರಿಗೆ ಮುಟ್ಟಿತೊ ಅಥವಾ ಕತೆ ಅವರಿಗೆ ಬೇಕಾಗಿರುವ ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ದರ್ಜೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೂಡದೆಯೋ ಅಥವಾ,….  ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೂ ಬಂದಿದ್ದು ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಏನೇ ಆದರೂ ನಂಗಿಷ್ಟ ಇದು. ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಇದರ ಮೇಲೆ ಅನಿಮೇಶನ್ ಚಿತ್ರ ಮಾಡುವ ಕನಸು ಇನ್ನೂ ಇದೆ. ಸಧ್ಯ ನನ್ನ ಬ್ಲಾಗಿನ ಅಲಂಕಾರಕ್ಕಾಗಿ

——————————–

ಒಂದು ಸುಂದರವಾದ ದಿನ, ಪಿಂಕಿಯ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮ ಅವಳು ಸುಮಾರು ದಿನದಿಂದ ದುಂಬಾಲು ಬಿದ್ದಿದ್ದ ಸೈಕಲ್ ತೆಗೆಸಿ ಕೊಡಲು ಪೇಟೆಯ ಆ ದೊಡ್ಡ ಅಂಗಡಿಗೆ ನುಗ್ಗಿದ್ದರು. ಅಲ್ಲಿನ ನಾನಾ ರೀತಿಯ ಬಣ್ಣ ಬಣ್ಣದ ಸೈಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ನೋಡಿ ಪಿಂಕಿ ಕುಣಿದಾಡಿ ಬಿಟ್ಟಳು. ಆಕೆಗೆ ಅಲ್ಲಿದ್ದ ನೀಲಿ-ಕೆಂಪು ಬಣ್ಣದ ಅಡ್ಡಡ್ಡ ಗೆರೆ ಸೈಕಲ್ ತುಂಬಾ ಹಿಡಿಸಿತು. ಅದು ಹುಡುಗರದ್ದು ಎಂದು ಅಂಗಡಿ ಅಂಕಲ್ ಹೇಳಿದಾಗ ಆಕೆ ಪೆಚ್ಚಾದಳು. ಆಮೇಲೆ ಡೊರೆಮ್ಯಾನ್ ಸ್ಟಿಕರ್ ಇದ್ದ ಕಪ್ಪು ಸೈಕಲ್ಲು ಕೂಡ ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ದುಡ್ಡು ಹೆಚ್ಚು ಎಂದು ಅಪ್ಪ ಬಿಟ್ಟೇ ಬಿಟ್ಟರು. ಕೊನೆಗೆ ರೀಟಾ ಹತ್ರ ಇದ್ದ ಸೈಕಲ್ ತರಹದ್ದೇ ಅಲ್ಲೊಂದು ಇತ್ತು. ಅದರ ಮೇಲೂ ಆಕೆಗೆ ಆಸೆಯಾಯಿತು. ಅದಕ್ಕೂ ದೊಡ್ಡ ತಲೆಗಳು ಬೇಡವೆಂದು ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿದವು. ಈ ತರಹ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮನ ಚೌಕಾಸಿ ನೋಡಿ ಇವತ್ತು ತನಗೆ ಸೈಕಲ್ ಸಿಗುವುದೇ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಪಿಂಕಿ ಮೂತಿ ಉದ್ದ ಮಾಡಿ ನಿಂತಳು.

ಆಗಷ್ಟೇ ಅಂಗಡಿಯ ಅಂಕಲ್ ತನ್ನ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಕೂಗಿ ಹೇಳಿ ಮೇಲಿನಿಂದ ಗುಲಾಬಿ ಬಣ್ಣದ ಸೈಕಲ್ ಒಂದನ್ನು ಕೆಳಗೆ ಇಳಿಸಿದ. ಅದನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ ಪಿಂಕಿಯ ಮುಖ ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ಅರಳಿತು. ಓಡಿ ಹೋಗಿ ಅದರ ಸೀಟನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡಳು. ಬೆಲ್ ನ್ನು ಎರಡೆರಡು ಸಲ ಬಾರಿಸಿದಳು. ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ಚೌಕಾಶಿಯ ನಂತರ ಅವಳ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನಿಗೂ ಅದು ಓಕೆ ಯಾಯಿತು. ಪಿಂಕಿಗಂತೂ ಆ ಸೈಕಲ್ ಮೇಲೆ ಮನಸ್ಸು ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟಿತ್ತು, ಏಷ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು ಅದು!  ‘ಮೊನಾಲಿಸಾ’!! ಏನು ಹೆಸರು, ಏನು ಬಣ್ಣ. ಗುಲಾ…ಬಿ. ಸಕತ್ ಖುಷಿ ಆಗಿದ್ದಳು ಪಿಂಕಿ.

ಮಾರನೇ ದಿನ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋದವಳೇ ಎಲ್ಲರತ್ತಿರ ಡಿಕ್ಲೇರ್ ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಳು. ಈಗಾಗಲೇ ಸೈಕಲ್ ಇದ್ದ ಪಮ್ಮಿ ಹತ್ರ ಅಂತೂ ಇನ್ನೂ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿರದ ಸೈಕಲ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ದೆ ಹೇಳಿದ್ದು. ಈಗಾಗಲೇ ಆ ಪಿಂಕ್ ಸೈಕಲ್ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದೆಯೆಂದು, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಾನು ಮತ್ತು ತನ್ನ ತಂಗಿ  ಜಗಳ ಆಡಿದ್ದು, ಆಮೇಲೆ ತಾನೇ ಗೆದ್ದು ಹಳದಿ ಹೂಗಳ ಮನೆ ಮುಂದಿನ ಗಾರ್ಡನ್ ನಲ್ಲಿ ಪಾತರಗಿತ್ತಿ ಬೆನ್ನೆಟ್ಟಿ ಸೈಕಲ್ ಹೊಡೆದದ್ದು, ಅದಕ್ಕೆ ಅಂತ ಮೊನ್ನೆ ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಆ ಚೆಂದದ ಗೆಜ್ಜೆಯ ಸರದ ಕೀ ಚೈನ್ ಹಾಕಿದ್ದು,….. ಹೀಗೆ ಏನೇನೋ ಕತೆ ಕಟ್ಟಿ ಹೇಳಿದ್ದು ಆಯಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರೆಲ್ಲಾ ಅಷ್ಟು ಸುಂದರ ಇರುವಂತಹ ಸೈಕಲ್ ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತೆ? ತಮಗೂ ಒಂದೆರಡು ರೌಂಡ್ ಹೊಡೆಯೋಕೆ ಕೊಡ್ತಿಯಾ? ಅಂತೆಲ್ಲ ಕೇಳಿದ್ದು ಆಯಿತು. ಅದಕ್ಕೆಲ್ಲ ತನ್ನಷ್ಟಕ್ಕೆ ಬೀಗಿ,  ಓಹೋ, ನನ್ನ ಸೈಕಲ್ಲು ತಾನೇ, ಕೊಡ್ತೀನಿ ಬಿಡ್ರೆ ಅಂತ ಡೈಲಾಗ್ ಹೇಳಿದ್ದು ಆಯಿತು.

ಅವತ್ತು ಸಂಜೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಬಿಳಿಶೂಸ್ ತೆಗೆದಿಡುತ್ತಿರುವ ಹಾಗೇ ಒಳಗಡೆಯ ಗಲಾಟೆ ಕೇಳಿಸಿತು. ಎಂದಿನಂತೆ ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ತಗಾದೆ ಜೋರಾಗೇ ನಡೆಯುತ್ತಾ ಇತ್ತು. ಹೀಗಾದಾಗಲೆಲ್ಲ ಪಿಂಕಿಗೆ ಅವರುಗಳ ವರ್ತನೆ ನೋಡಿ, ಕಷ್ಟ ಆಗಿ, ಏನು ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ತೋಚದೆ ಕಣ್ಣ್ ತುಂಬಿ ನಿಂತು ಬಿಡುವಳು. ಇವರೇಕೆ ಹೀಗಾಡುತ್ತಾರೆ ಅನ್ನೋದು ಅವಳೆಗೆಂದೂ ಅರ್ಥ ಆಗಿದ್ದಿಲ್ಲ. ಇವತ್ತು ಸಂಜೆ ತಿಂಡಿ ಸಿಗೋ ತರಹ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನೋದೊಂದು ಮಾತ್ರ ಗೊತ್ತಾಗಿ, ಸ್ಕೂಲ್ ಬ್ಯಾಗ್ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಕಳಚಿ ಇಟ್ಟಳು. ಆಮೇಲೆ ಹಾಲಿನಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ತನ್ನ ಕಪಾಟಿನಿಂದ, ಈಗಾಗಲೇ ಓದಿದ್ದ-ಓದಲಿದ್ದ ಚಂದಮಾಮಾಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನೆಲದ ಮೇಲೆ ಗುಡ್ಡೆ ಹಾಕಿ ಅದರಲ್ಲಿನ ರಾಜಕುಮಾರ ಮತ್ತು ರಾಜಕುಮಾರಿ ಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಕರಗಿ ಹೋದಳು.

ರಾಜಕುಮಾರನು ರಾಜಕುಮಾರಿಯನ್ನು ಕುದುರೆಯಲ್ಲಿ ಕೂರಿಸಿಕೊಂಡು ನದಿಯತ್ತ ಓಡುತ್ತಾ ಇದ್ದ, ಹಿಂದೆ ಶತ್ರುಗಳು ಬೆನ್ನಟ್ಟಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಇನ್ನೇನು ನದಿ ದಾಟಬೇಕು ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಅಮ್ಮ ಬಂದು ಆಕೆಯ ತಲೆ ಸವರಿ ಕೊಂಡು ಅತ್ತುಬಿಟ್ಟಳು. ಚಂದಮಾಮಾದಿಂದ ಇನ್ನೂ ಹೊರಗೆ ಬರದಿದ್ದ ಅವಳಿಗಿಷ್ಟೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು, ತನ್ನ ಪಿಂಕ್ ಸೈಕಲ್ಲು ಬರಲ್ಲ ಅಂತ. ನಿನ್ನೆ ಅವಳ ಅಪ್ಪ ಸೈಕಲ್ಲಿಗೆ ಎಂದು ಸೇರಿಸಿ ಇಟ್ಟಿದ್ದ ಹಣವನ್ನು ಅಮ್ಮನ ಕೈಯಿಂದ ಅಂಗಡಿಗೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಹೋದವನು, ರಾತ್ರಿ ಇಡೀ ಇಸ್ಪೀಡಾಡಿ ಕಳೆದು ಬಂದಿದ್ದ. ಅದಕ್ಕೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಳಗೆ ಕಚ್ಚಾಡುತ್ತಿದ್ದದ್ದು. ಈಗ ಅಪ್ಪ, ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಚಾ ಕುಡಿಯುತ್ತಾ ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಈಕೆಯ ಜೋಲು ಮುಖ ನೋಡಿದವನೇ ಉಳಿದ ಚಾ ತಂದಿಟ್ಟು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಕುಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಮತ್ತೆ ಹೊರ ಹೊರಟು ಹೋದ. ಪಿಂಕಿ ಪಿಳಿ ಪಿಳಿ ಕಣ್ಣು ಬಿಡುತ್ತಾ ಚಾ ಕುಡಿದು, ಮುಂದೆ ಏನಾಯ್ತು ಎಂದು ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಾ , ಮತ್ತೆ ವಿಕ್ರಮ-ಬೇತಾಲದ ಕತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ಹೋದಳು.

ಇದಾದ ನಂತರದಲ್ಲಿ, ವಿಷಯ ಗೊತ್ತಾದ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಆಂಟಿ , ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮುನ್ನ ‘ಪುಟ್ಟಿ, ನಿನ್ನ ಸೈಕಲ್ ಬಂತಾ?’ ಎಂದು ಅಣಗಿಸಿ ಕೇಳತೊಡಗಿದರು. ಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಪಿಂಕಿಯ ಪಿಂಕ್ ಸೈಕಲ್ ಹೀಗಿದೆ, ಹಾಗಿದೆ ಎಂದು ತಮ್ಮದೇ ಕತೆ ಹೇಳಿ ಜೋರಾಗಿ ನಗತೊಡಗಿದರು. ಪಿಂಕಿ ಮಾತ್ರ ಏನೂ  ಹೇಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸ್ಕರ್ಟೀನ ಕಿಸೆಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿಸಿಟ್ಟ ಕೀಚೈನನ್ನು ಮುಟ್ಟಿ ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಯಾರು ಇಲ್ಲದಾಗ, ಆ ಕೀ ಚೈನನ್ನು ತೆಗೆದು ಜಲ್ಲೆಣಿಸುತ್ತಾ , ಕಿಟಕಿಯ ಹೊರಗೆ ನೋಡುತ್ತಾ ಕುಳಿತು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲಿಂದ ದೂರದ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಮೇಲೆ ಹರಿಯುತ್ತಿರುವ ಮೋಡಗಳ ಹತ್ತಿರ ಹಾರಿ ಹೋಗಿ, ಅವುಗಳ ಹಿಂದಿನ ಲೋಕವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ ಇವೆಲ್ಲದರಿಂದ ಮರೆಯಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಈಗ ಪಿಂಕಿ ದೊಡ್ಡವಳಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಆ ಕೀ ಚೈನ್ ಇನ್ನೂ ಅವಳ ಬಟ್ಟೆ ಗೂಡಿನಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿದೆ. ಇವತ್ತು ಹೋಗಿ ಅದನ್ನು ಹೊರ ತೆಗೆದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಹಿಡಿದು ಮತ್ತೆ ಜಲ್ಲೆಣಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಯ ಹೊರಗೆ ಕಣ್ಣನ್ನು ಪಿಳಿ ಪಿಳಿಸುತ್ತ ಓಡುತ್ತಾಳೆ. ಅಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಪುಟ್ಟ ಸೈಕಲ್ಲಿಗೆ ಖುಷಿಯಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಆಮೇಲೆ ಮಗಳ ಜೊತೆ ಸೇರಿ ಅದರ ಪೇಪರ್ ರಾಪರ್ ಗಳನ್ನು, ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ ಕವರ್ ಗಳನ್ನು ಆಸ್ತೆಯಿಂದ ಬಿಡಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟ ಆ ಸೈಕಲ್ಲು ಮತ್ತು ಅದರ ಮೇಲಿನ ‘ಮೊನಾಲಿಸಾ’ ಸ್ಟಿಕರ್ರು ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಫಳ್ ಎಂದು ಹೊಳೆಯುತ್ತದೆ. ಮಗಳು ಒಂದು ರೌಂಡ್ ಹೊಡೆದು ಬಂದ ಮೇಲೆ ಆಕೆ ಬೇಡ ಬೇಡ ಎಂದರೂ ಕೇಳದೆ, ಹೊದ್ದಿದ್ದ ದುಪ್ಪಟ್ಟಾ ತೆಗೆದು ಬಿಸಾಕಿ, ನಮ್ಮ ಪಿಂಕಿ ಅವಳ ಪಿಂಕ್ ಸೈಕಲ್ ಹತ್ತಿ , ಹಳದಿ ಹೂಗಳ ಆ ಗಾರ್ಡನಿನಲ್ಲಿ ಪಾತರಗಿತ್ತಿ ಬೆನ್ನೆಟ್ಟಿ ಹಾರ ತೊಡಗುತ್ತಾಳೆ.

ಒಂದು ದಿನದ ಡೈವೋರ್ಸ್

ಹೌದು, ಮೊನ್ನೆ ಓದಿದ ಶ್ರೀರಾಮರ ಕತೆಯಲ್ಲಿದ್ದಂತೆ ಇವಳಿಗೂ ಹುಕ್ಕಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಸೀದಾ ಮೊಬೈಲ್ ಹಿಡಿದು ಅವನಿಗೆ ಕಾಲ್ ಒತ್ತಿದಳು. ನಿದ್ದೆಗಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಆಕಳಿಸುತ್ತಾ ಹಲೋ ಅಂದವನಿಗೆ ಇವತ್ತು ಸುಂದರವಾಗಿ ಗುಡ್ ಮಾರ್ನಿಂಗ್ ಸಹ ಹೇಳದೆ ಕೇಳಿದಳು, ‘ಹೇ, ನನಗೆ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಕೊಡ್ತಿಯಾ?’  ಆಕಡೆ ಫೋನ್ ಎತ್ತಿದ್ದ ಅವನಿಗೆ ಏನೂ ತಿಳಿಯದೆ ತಲೆಬಿಸಿಯಾಗಿ, ‘ಥೋ, ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗ್ಗೆ ಏನೀದು ! ನಿನ್ನ ತಲೆ’ ಎಂದು ಫೋನ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿ, ಸೈಲೆನ್ಸಿಗೆ ಹಾಕಿ ದುಪ್ಪಡಿಯನ್ನೆಳೆದು ಹೊರಳಿ ಮಲಗಿಬಿಟ್ಟ. ಇತ್ತ ಕಡೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳಿ ನಗುತ್ತಿದ್ದ ಇವಳಿಗೆ ಅವನು ತಕ್ಷಣ ಕಾಲ್ ಕಟ್ ಮಾಡಿದ್ದು ಬೇಸರವಾಯಿತು, ಮತ್ತೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಎತ್ತದಿದ್ದು ನೋಡಿ ಮೂತಿ ಚೂಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು. ಹೋಗಲಿ, ಮತ್ತೆ ಮಾಡಿದಾಗ ವಿಷಯ ಹೇಳಿದರಾಯಿತು ಎಂದು ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಿಕೊಂಡಳು.

ಇವತ್ತು ಬೆಳಗ್ಗೆ ತಿಂಡಿ ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಕೆಫೆಟೆರಿಯಾದಲ್ಲಿ ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಈ ವಿಷಯ ಪ್ರಸ್ತಾಪವಾಗಿತ್ತು. ಎತ್ತಿದ್ದು ರಾಧಿಕಾಳೇ. ಅವಳ ಅಕ್ಕನ ಕೇಸಿನಿಂದಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ ಈ ವಿಷ್ಯದ ಬಗ್ಗೆ ಜಾಸ್ತಿನೇ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಇವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದಂತೆ ತಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮದುವೆ ರಿಜಿಸ್ಟಾರ್ ಆಗಲು ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಇಪ್ಪತ್ತು-ಮೂವತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳಿರಬಹುದು. ಮದುವೆ ಫೋಟೋ, ಕರೆಯೋಲೆ ತೋರಿಸಿ, ಕೇಳಿದ್ದಲ್ಲಿ ಸಹಿ ಮಾಡಿ ಎರಡೆರಡು ಕೋಣೆಗಳ ನಡುವೆ ಆ ಕಾಗದಗಳು ತಿರುಗಾಡಿ ಮದುವೆ ರಿಜಿಸ್ಟಾರ್ ಆಗಿತ್ತು. ಆ ರಿಜಿಸ್ಟಾರನ್ನು ಮುರಿಯಲು ಎರಡರಿಂದ ಆರೋ- ಏಳೋ ವರ್ಷಗಳು ಕೋರ್ಟ ಅಲೆದಾಡಿದರೆ ಸಿಗುವಂತದ್ದು ಎಂದು ಇವತ್ತು ಗೊತ್ತಾದಾಗ ಇವಳಿಗೆ ಈ ಮದುವೆ ಅನ್ನೋದು ಏಷ್ಟು ಸೀರಿಯಸ್ ಬಿಸಿನೆಸ್ ಎಂದು ಅರಿವಾಗಿದ್ದು. ತನಗೆ ಬೇಕು-ಬೇಡ ಅಂದಾಗಲೆಲ್ಲ  ಬಿಡುವಂತಿಲ್ಲ.  ಅವಳಿಗೆ ಅವನ ಜೊತೆ ಹಾಗೆ ಇದ್ದಿದ್ದರೂ ಏನು ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವನು, ಮನೆಯವರು ಎಲ್ಲ ಹೇಳಿ ಮದುವೆ ಅಂತ ಮಾಡಿದ್ದರು. ಆಕೆಗೆ ಮದುವೆ ಆಗುತ್ತಿರುವಾಗಲೂ ಸಂಭ್ರಮ ಅಂತೇನೂ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರು ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಅಂತ ಬದುಕೋಕೇ ಇದೆಲ್ಲ ಏನಕೇ ಬೇಕು ಅಂತ ಅರ್ಥವಾಗದೆ ಸುಮ್ಮನಾಗಿದ್ದಳು.

ರಾಧಿಕಾ ಹೇಳಿದ ಇನ್ನೊಂದು ವಿಷಯವನ್ನು ಕೇಳಿ ಈಕೆಗೆ ಹುಡುಗರ ಮೇಲೆ ತುಂಬಾನೇ ಕನಿಕರವಾಯಿತು. ಗಂಡ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟರೆ, ಹೆಂಡತಿಗೆ ತನ್ನ ಆದಾಯದ ಶೇಕಡಾ ೫೦ ಭಾಗ ಕೊಡಬೇಕಂತೆ, ಅದೂ ಆಕೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲವಾದಲ್ಲಿ. ಆಸ್ತಿಯ ಅರ್ಧ ಭಾಗವೂ ಆಕೆಗೆ ಸೇರುತ್ತದೆಯಂತೆ. ಇವಳು ಪಾಪ ಅಂದಿದ್ದು ಕೇಳಿ ರಾಧೆಗೆ ಸಿಟ್ಟು ಬಂತು. ಏಷ್ಟು ಜನ ಗಂಡಸರು ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕಾಲ ಕಸಕ್ಕಿಂತ ಕೆಳಗೆ ಅಂತ ನೋಡುತ್ತಾರೆ, ಮತ್ತೊಬ್ಬಳು ಸಿಕ್ಕಳು ಅಂತ ಆರಾಮವಾಗಿ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಕೊಟ್ಟು ಹೋಗೋ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಅಂತವರಿಗೆಲ್ಲ ಈ ತರಹ ಕಾನೂನು ಸರಿಯೇ ಅಂದಳು. ಇದು ಇವಳಿಗೆ ಹೌದೆನಿಸಿತು. ಆಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ವಿಷಯ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ , ಮದುವೆ ಒಂದು ಬಂಧನ ಅನ್ನೋದು ಗಟ್ಟಿಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವನ ನೆನಪಾಗಿ ಮದುವೆ ಅಂದರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಇದೆ ಎಂದೆಲ್ಲ ಆತನಲ್ಲಿ ಹೇಳಬೇಕು ಅಂತಾಗಿ ತಮಾಷೆಯಿಂದ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿದ್ದಳು.

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ  ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಕಾಲ್ ಇನ್ನೂ ಬಂದಿಲ್ಲವೆಂದು ನೆನಪಾಯಿತು. ಇವನು ಯಾವತ್ತೂ ಹೀಗೆಯೇ. ತಾನೇ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದು ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ನಾನಿದ್ದೀನೋ ಸತ್ತಿದ್ದೀನೋ ಅನ್ನೋದನ್ನು ಕೇಳೊದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಕಾಲ್ ಬಟನ್ ಒತ್ತಿದ್ದಳು. ಮೂರು ರಿಂಗ್ ಆದ ಮೇಲೆ ಕಟ್ ಆಯಿತು, ಜೊತೆಗೆ ಅಯೆಂ ಇನ್ ಮೀಟಿಂಗ್ ಅಂತ ಮೆಸೇಜ್ ಅದಕ್ಕೆ ಒತ್ತಿಕೊಂಡು ಬಂತು. ತುಟಿ ಓರೆ ಮಾಡಿ ಇವನೀಷ್ಟೆ ಎಂದು ಮಾಡಲಿದ್ದ ಕೆಲಸದ ಕಡೆ ತಲೆ ಓಡಿಸಿದಳು. ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋದಾಗ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ಓಡಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಎಲ್ಲ ಜೋಡಿಗಳನ್ನು ಗುಮ್ಮನೆ ಗಮನಿಸಿ ಅರ್ಜೆಂಟಾಗಿ ತಿಂದು ಎದ್ದು ಬಂದಳು.

ಟೀ ಟೈಮ್ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಆಕೆಯ ಮನಸ್ಸು ಅವಳ ಕನಸಿನ ರಾಜಕುಮಾರನೇಡೆ  ಓಡತೊಡಗಿತು. ಅವನು ಹೇಗಿದ್ದಾನೆ, ಎಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ ಇವಳಿಗೆ ಒಂದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವನಲ್ಲಿ ಸಿಗದ ಎಲ್ಲವೂ ಆತನಲ್ಲಿ ಇತ್ತು. ಆತ ಇವಳ ಕನಸಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಬರುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ವಿಷಯವನ್ನು ಯಾರಲ್ಲೂ ಹೇಳಿರಲಿಲ್ಲ ಈಕೆ. ಹೇಳಿದರೆ ಅದಕೊಂದು ಹೆಸರು ಕಲ್ಪಿಸಿ, ಅದಕ್ಕೊಂದು ಸಂಬಂಧ ಅಂತ ಹಚ್ಚಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹಾಳು ಮಾಡುತ್ತಾರೆಂಬ ಭಯ.. ಇವನಲ್ಲಿ ಕೋಪ ಬಂದಾಗ ಅವನಲ್ಲಿ ಹೇಳಿ ಅತ್ತು ಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವನೋ ಕನಸಿನವನು. ಈಕೆ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲ ಸುಮ್ಮನೆ ಕೇಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಮಾಡಲು ಆತನಿಗೆ ಈಕೆಯದ್ದೇ ಕೈ ಬೇರೆ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು.

ಇವತ್ತು ಯಾರೊಡನೆ ಹೆಚ್ಚು ಮಾತಾಡದೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ಚಹಾ ಕುಡಿದು ಮುಗಿಸಿದ್ದಳು. ಇವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡಬೇಕೆಂದು ಈಕೆ ತೀರ್ಮಾನ ಮಾಡಿ ಆಗಿತ್ತು. ಇವನಿಗೆ ತನ್ನ ಕಂಡರೆ ಅಷ್ಟಕಷ್ಟೇ. ಅವನು ಕಂಡ ಕನಸಿನ ಹುಡುಗಿ ತಾನಲ್ಲವಲ್ಲ. ಆಕೆಯ ತರಹ ತಾನೆಂದೂ ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯವೂ ಇಲ್ಲ. ಈ ಬಾಬ್ ಕೂದಲ ಮೇಲೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು ಹೇರಿಕೊಂಡರೆ ಏಷ್ಟು ವಿಚಿತ್ರ ಕಾಣಬಹುದು, ಬಳೆಗೀಳೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡರೆ ಮೌಸ್ ಕುಟ್ಟುವಾಗ ಅಡ್ಡ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ತಾನು ವಾಚ್ ಸಹ ಕಟ್ಟುವುದಿಲ್ಲ. ಹಣೆಗೆ ಕುಂಕುಮ, ಮೂಗಿಗೆ ಮೊಗ್ಬಟ್ತು ಎಲ್ಲ ಈ ಗಂಡಸರ ಅಧಿಕಾರ ಸಂಕೇತ ಎಂದು ಈಕೆ ಧರಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕೂ ವಿಜ್ಞಾನವನ್ನು ಎಳೆದು ತಂದು ಹೊಸ ಅರ್ಥ ಕಲ್ಪಿಸುವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ಇಲ್ಲಸಲ್ಲದ ಕೋಪ ಈಕೆಗೆ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಬರೀ ಹುಡುಗಿಯರಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟು. ಹುಡುಗರು ಬೇಕಾದರೆ ಲೋ ಜೀನ್ಸ್ ಹಾಕಿ, ಬೆಲ್ಟ್ ಅಷ್ಟೇ ತೋರಿಸಿಕೊಂಡು ಫಿಟ್  ಟೀ ಶರ್ಟ್ ಹಾಕಿ ಅಲೆಯಬಹುದು ಅಂತ ಅಸಹನೆ. ಹೋಗಲಿ, ಯಾರು ಏನು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬೇಕಾದರೂ ಹಾಳಾಗಲಿ, ತಾನು ಮಾತ್ರ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬಿಡೋದೇ ಅಂತ ಮತ್ತೆ ನಿರ್ಧಾರ ಖಚಿತ ಪಡಿಸಿಕೊಂಡಳು. ಅವನಿಷ್ಟದ ಪ್ರಕಾರವೇ ಇರೋ ಹುಡುಗಿ ಸಿಕ್ಕಲ್ಲಿ ಅವಳ ಜೊತೆ ಚೆಂದಾಗಿ ಬದುಕಿ ಕೊಂಡಿರಲಿ, ತನ್ನ ಜೊತೆ ಏನಕೆ ಏಗಬೇಕು ಅಂದು ಅದಕ್ಕೊಂದು ಷರಾ ಬರೆದುಕೊಂಡಳು.

ಸಂಜೆ ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಬಸ್ ಹತ್ತಿದಾಗ ಪಕ್ಕದ ಹುಡುಗಿ ಮೊಬೈಲಿನಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುವುದ ಕಂಡು ತನ್ನ ನಿರ್ಧಾರ ಮತ್ತೆ ನೆನಪಿಗೆ ತಂದುಕೊಂಡಳು. ಆಕೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಪರಿ ನೋಡಿ ಇವಳದ್ದೂ ಕೂಡ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಕೇಸೇ ಅಂತ ಅನುಮಾನ ಬಂತು. ಹೌದು, ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದವರಲ್ಲಿ ಏಷ್ಟು ಜನ ಡೈವೋರ್ಸಿಗಳಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ನೆನೆಸಿಕೊಂಡು ನಗೂನು ಬಂತು. ಹೌದು, ತಾನೀಗ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಏನು ಕೊಡುವುದು ಎಂದು ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಇಬ್ಬರ ಟೆಸ್ಟ್ ಬೇರೆ ಬೇರೆ, ತನ್ನ ಇಷ್ಟದ ಬಣ್ಣ ಅವನಿಗೆ ಕಷ್ಟ, ಆತನ ಇಷ್ಟದ ವಸ್ತು ತನಗೆ ಕಷ್ಟ. ಆದರೂ ಇಬ್ಬರು ಜಗಳ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳು ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಿದ ಕೂಡಲೇ ಆತ ಮನೆ ಬಾಗಿಲು ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ, ಈತ ಧ್ವನಿ ಎತ್ತಿದಾಗ ಆಕೆ ಅಷ್ಟೂ ಕೇಳಿ ನಕ್ಕು ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೋದಲೆಲ್ಲಾ ಇಬ್ಬರೂ ಮೆಡ್ ಫೋರ್ ಇಚ್ ಅದರ್ ಅಂತ ಹೊಗಳಿಸಿಕೊಂಡು, ಇಬ್ಬರೂ ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ದಂಗಾಗಿ, ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದಾಗ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ನಗಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ತಾವಿಬ್ಬರೂ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ದುನಿಯಾದವರು ಎಂದು ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಖಚಿತವಾಗಿ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದರೆ ಡೈವೋರ್ಸ್ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ತನಗೆ ಈ  ಬನ್ಧನವೇ ಬೇಡ. ಡೈವೋರ್ಸ ಕೊಡದೇ ಹಾಗೆ ಬಿಟ್ಟು ಒಬ್ಬಳೇ ಇರಬಹುದಲ್ಲವಾ ಅಂತ ಹೊಸದಾಗಿ ಅನ್ನಿಸಿ ಖುಷಿಯಾಗತೊಡಗಿತು. ಏನಾದರೂ ಆಗಿ ಹೋಗಲಿ, ಮುಂದಿನ ವೀಕೆನ್ಡೆ ಸಿಂಗಾಪುರಿನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಅರ್ಜಿ ಹಾಕುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು.

ಹಾಗೆ ರಾತ್ರಿಯಾಗಿ ಮನೆಯೂ ಬಂದು, ಅವಳು ಕೀಲಿ ಕೈ ತೆಗೆದು ಮನೆಗೆ ಹೊಕ್ಕಳು. ಹೌದು, ಇವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಅಲ್ಲೆಲ್ಲೋ ಹೋಗಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಇರುವುದಕ್ಕೆ ತನಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾ ಎಂದು ಯೋಚನೆಗೆ ಬಿದ್ದಳು. ಕನಸಿನ ರಾಜಕುಮಾರನ ಜೊತೆ ನಿಜ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇರಲಿಕ್ಕಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೇನಾದರೂ ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಆ ತರಹ ವ್ಯಕ್ತಿ ಸಿಕ್ಕರೆ, ಆ ದಿನ ಯೋಚಿಸುವ ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಇವನ ಬಿಟ್ಟು ಯಾರ ಜೊತೆಗೆ ಆಮೇಲೆ ಹೋದರೂ ಕೂಡ ಯಾರ ಜೊತೆಯೋ ಓಡಿ ಹೋದಳು ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳಿ ತನ್ನ ಕ್ಯಾರೆಕ್ಟರಿಗೆ ಅವಮಾನ ಆಗುತ್ತೆ ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಇಷ್ಟು ದಿನ ನಿಯತ್ತಾಗಿ ಇದ್ದು, ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಇನ್ನೊಂದು ಕತೆ. ತಾನು, ತನ್ನ ಸ್ವಾತಂತ್ರ, ತನ್ನ ಜೀವನ, ಕನಸು ಅಂತೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದರೆ ಕೇಳುವಷ್ಟು ಪುರಸೊತ್ತು ಯಾರಿಗೂ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಅನುಭವ ಆಗಿತ್ತು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ರಾಧೆ ಹೇಳಿದ ಅಡಲ್ಟ್ರಿ ನೆನಪಾಗಿ ತಲೆಬಿಸಿಯಾಯಿತು. ಓಪನ್ ಮ್ಯಾರೇಜ್ ಅನ್ನು ಜಾಸ್ತಿ ಜನ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಅವಳಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದ ವಿಚಾರವೇ. ಕೊನೆಗೆ ಸುಮ್ಮ ಸುಮ್ಮನೆ ಜೀವನವನ್ನು ಕಷ್ಟಕ್ಕೆ ನೂಕುವುದು ಬೇಡ ಎಂದು ವಿರಮಿಸಿದಳು. ಕನಸಿನ ರಾಜಕುಮಾರ ಮುಂದೆ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ ಬೆಳಗ್ಗಿನಿಂದ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಕೆ ಅವನಿಗೊಂದು ಬಾಯ್ ಹೇಳಿ ಕೂತಲ್ಲೇ ನಿದ್ದೆಗೆ ಹೋದಳು.

ಅವನು ಬಂದು ಬೆಲ್ ಮಾಡಿದಾಗಲೇ ಎಚ್ಚರವಾಗಿದ್ದು. ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು ಎಂದಿನಂತೆ ಮುದ್ದು ಮಾಡಲು ಹೋದರೆ ಅವನು ತಯಾರಿರಲಿಲ್ಲ. ಓ! ಕೋಪನಾ ಎಂದು ಪೆಚ್ಚಾಗಿ, ಅವನು ಕೂತಾದ ಮೇಲೆ ಏನಕ್ಕೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ಕಾಲ್ ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎಂದು ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು. ನಿನಗೆ ಯಾವುದನ್ನು, ಎಲ್ಲಿ, ಹೇಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು ಎಂದು ಗೊತ್ತೇ ಆಗಲ್ವಾ ಎಂದು ಬಯ್ದು ಕೊಂಡಿದಕ್ಕೆ ತಲೆ ಅಲ್ಲಾಡಿಸಿ ಅವನು ತಂದ ಅವಳ ಇಷ್ಟದ ಆಲೂ ಪರಾಟ ಕಸಿದುಕೊಂಡಳು. ಇವನತ್ತಿರ ಬೆಳಗಿನಿಂದ ತಲೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಕತೆಯನ್ನೆಲ್ಲ ಇವತ್ತು ಹೇಳುವುದಿಲ್ಲ, ಹೇಳಿದರೂ ಈತ ಕೇಳುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಆಕೆಗೆ ಮನವರಿಕೆ ಆಗಿತ್ತು. ಮೆಲ್ಲನೆ ಪರಾಟಾ ತಿಂದು, ಹಾಲು ಕುಡಿದು ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಬೇಕಲ್ಲ ಎಂದು ಮತ್ತೆ ಹಾಸಿಗೆಗೆ ಹೋದಳು. ಅವನಿಗೊಂದು ಸಾರಿ ಹೇಳಿ, ಸಣ್ಣದಾಗಿ ಮುದ್ದು ಕೊಟ್ಟು ತನ್ನ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಹೊರಳಿ ಮಲಗಿದಳು. ಆಯ್, ಕನಸಿನ ರಾಜಕುಮಾರ ಎಲ್ಲಿ ಹೋದ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾ ನಿದ್ದೆಗೆ ಜಾರಿದಳು. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ, ಕಳೆದು ಹೋದ ಅವನನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಹೀಗೆ ಮಲಗಿದ್ದ ಅವಳ ಸುತ್ತ ಎಲ್ಲವೂ ಹೇಗಿತ್ತೋ ಹಾಗೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡು ರಾತ್ರಿಯ ಛಳಿಗೆ ತಣ್ಣಗಾದವು.

————————-

ಏನಂದ್ರೆ ಆವತ್ತು ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಲಿ ಕತೆ ಬಂದ ಮೇಲೆ, ಇನ್ನೊಂದು ದಿನ ಮತ್ತೇನೋ ಅನ್ನಿಸಿ ಅದನ್ನು ಕತೆ ಬರೆದಾಯ್ತು. ಆಮೇಲೆ ಕನ್ನಡ ಪ್ರಭ, ಪ್ರಜಾವಾಣಿ ಮತ್ತು ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದು ಆಯಿತು. ಯಾರು ಏನು ಇದು ಒಂದು ಕತೆ ಅಂತ ಒಪ್ಪಲೆ ಇಲ್ಲ. ಏನ್ ಮಾಡೋದು ಈಗ.  ಇದು ಬ್ಲಾಗ್ ಅಂತೂ ಅಲ್ಲ ಅಂದ್ಕೊಂಡು ಮೇಲ್ ಕಟ್ಟೆನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಬಿದ್ದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಇವತ್ತು ಮತ್ತೆ ಇದನ್ನೇಕೆ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಬಾರದು ಅಂದುಕೊಂಡು ಇಲ್ಲಿ ಹಾಕ್ತಾ ಇದ್ದೀನಿ. ಸ್ವಲ್ಪ ಗಾಳಿ ಆಡಲಿ, ಆಮೇಲೆ ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದಾನದ್ದು ಹುಟ್ಟಬಹುದು.

ಹೂಸು

ಸುಶೀಲಾ ರಮಣಾಕಾಂತ ಅಯ್ಯರ್ ಹೆಸರು ಪರಿಚಿತರ, ನೆಂಟಸ್ಥರ ಸಮೂಹದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಪ್ರಸಿದ್ಧಿಯನ್ನು ಪಡೆದಿತ್ತು. ಆಕೆಯ ಹೆಸರು ನೆನಸದೇ ಹರಟೆಕಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ, ಕಾರ್ಯದ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾತುಗಳೇ ಮುಂದುವರೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಕಾರಣವಿಷ್ಟೇ. ಆಕೆಯನ್ನು ಸತತವಾಗಿ ಕಾಡುತಿದ್ದ ವಾಯುಭಾಧೆ. ಏನೇ ಮದ್ದು ಮಾಡಿದರೂ ನಾಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೊನ್ನೆ ಹೇಳಿದ ಆಚಾರ್ಯರ ಚೂರ್ಣವನ್ನು ದಿನವೂ ನೆಕ್ಕಿ, ನುಂಗಿ ನೀರು ಕುಡಿದರೂ ವಾಯು ಕರಗಲಿಲ್ಲ. ಬೇಕಲ್ಲದ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೆ ಹೊರಬಂದು ತನ್ನ ಶಕ್ತಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಮೆರೆಯುತಿತ್ತು. ಆಕೆಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದವಳಂತೆ ನಟಿಸಿ ಬೇಸರ ಮೂಡಿ ಈಗ ತನ್ನದೇನೂ ತಪ್ಪಿಲ್ಲವೆಂಬ ಮನಭಾವ ಮೂಡಿ ನಿರುಮ್ಮಳವಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಈಕೆ ಕೂರುತಿದ್ದ ಆಫೀಸಿನ ಜಾಗದ ಆಸುಪಾಸಿನಲ್ಲಿ ಆಫೀಸ್ ಬಾಯ್ ಜಾಸ್ತಿ ರೂಮ್ ಫ್ರೆಶನರ್ ಸ್ಪ್ರೇ ಮಾಡಿದರೂ ಅದು ತನಗಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ಇರುತ್ತಿದ್ದಳು.

ಹಾಗಂತ ಇದು ಈಕೆಗೆ ಈಗೀಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದ್ದಲ್ಲ. ಬಾಲ್ಯದಿಂದಲೂ ಇದೇ. ಡಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಚೆಂದದ ಸಿನೆಮಾ ಬರುವಾಗ, ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಭೀಮ ಗಧೆ ಎತ್ತುವಾಗ ಈಕೆಯ ಗಂಧ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಬೆರೆತು ನಾತವಾಗಿ ಎಲ್ಲರ ಮೂಗ ಅರಳಿಸುತಿತ್ತು. ಕೊನೆ ಕೊನೆಗೆ ಯಾರು ಹೂಸು ಬಿಟ್ಟರೂ ಎಲ್ಲರೂ ಈಕೆಯ ಕಡೆಗೆ ಬೆಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಜಾಣರೂ, ಕಳ್ಳರೂ ಆದವರು ಮೆತ್ತಗೆ ಹುಳ್ಳನಗೆ ಬೀರುತಿದ್ದರು. ಕಾಲೇಜಿನ ಫೈನಲ್ ಎಕ್ಸಾಮಿನಲ್ಲಿ ಈಕೆಯ ಹಿಂದೆ ಕೂತಿದ್ದ ಗಟ್ಟಿಗಿತ್ತಿ ಪಾರೂ ಒತ್ತಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ ಕರ್ಚೀಫಿನಲ್ಲೇ ಗಳಗಳನೇ ಕಾರಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಮದುವೆಯಾದ ಮೇಲೆ ಊದುಬತ್ತಿ ಹಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದರೂ ಮಿಲನದ ಹೊತ್ತಲ್ಲೇ ಕಷ್ಟಪಟ್ಟರೂ ತಡೆಯಲಾಗದೇ ಸುಗಂಧ ಹರಿಸಿ, ಗಂಡನೆಂಬವನು ಕೂಗಾಡಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಆಪತ್ಕಾಲಕ್ಕೆಂದು ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ ಅರ್ಧ ಡಬ್ಬಿ ವಿಕ್ಸ್ ಮೂಗಿಗೆ ಬಳಿದು ತಿರುವಿ ಮಲಗಿಕೊಂಡಿದ್ದ.

ಇಂತಿಪ್ಪ ಇವಳು ಆ ರಾತ್ರಿ ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಲಾಗ್ ಔಟ್ ಆಗಿ ಐಟಿ ಪಾರ್ಕಿನ ಇಳಿದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬಳೇ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆವತ್ತು ಅಲ್ಲಿನ ಜಾಸ್ತಿ ಕಂಪನಿಗಳಿಗೆ ವಿಕೆಂಡ್ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಜನಸಂಚಾರ ಖಾಲಿಯಿದ್ದು, ಐಟಿ ಪಾರ್ಕಿನ ಎರಡೂ ಕಡೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ನ್ಯಾಶನಲ್ ಪಾರ್ಕಿನಿಂದ ಗಾಳಿ ರೊಯ್ಯನೇ ಬೀಸುತಿತ್ತು. ಇನ್ನೇನು ಮುಖ್ಯ ಕಮಾನು ಬಂದು ಅದನ್ನು ದಾಟಿ ಆಟೋ ಸ್ಟಾಂಡಿಗೆ ಹೋಗಬೇಕು ಅಂದುಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲೇ ದುತ್ ಎಂದು ನೆಗೆದು ನಿಂತಿತ್ತು ಅದು. ಈಕೆಗೆ ಆ ಚಳಿಗೂ ಮೈ ಬೆವರಿ, ಗಂಟಲೊಣಗಿ ಡೆಸ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಹೊಸ ವಾಟರ್ ಬಾಟಲ್ ಮರೆತದ್ದು ನೆನಪಾಗಿ… ಗಡಗಡನೇ ನಡುಗಲಾರಂಭಿಸಿದಳು.

ಹಲವು ದಿನಗಳಿಂದ ಈ ದಿಂಡೋಶಿಯ ಪಾರ್ಕಿನ ಹೊರವಲಯಗಳಲ್ಲಿನ ಬೀದಿನಾಯಿಗಳನ್ನು ತಿಂದು ಸೊಂಪಾಗಿ, ಅಲ್ಲಿನ ಬೀದಿಗಳ ಸ್ವಘೋಷಿತ ಸಂಜೆ ಕರ್ಫ್ಯೂಗೆ ಕಾರಣಕರ್ತನಾಗಿದ್ದ ಅದು ತನ್ನೆದುರು ದೈನೇಶಿ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಬಡುಕಲು ಶರೀರವನ್ನು ಗುರಾಯಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಆಗಿನಿಂದ ಉಸಿರು ಬಿಗಿಹಿಡಿದು ನಿಂತಿದ್ದ ಸುಶೀಲೆ ಒಮ್ಮೇಲೆ ಜೋರಾಗಿ ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟಳು. ಜೊತೆಗೆ ಸಣ್ಣದಾಗಿ ನಾದವೂ ಹೊರಹೊಮ್ಮಿ, ಕೆಲಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಆ ಸುಗಂಧ ಇನ್ನೇನು ಎರಗುವಂತಿದ್ದ ಆ ಚಿರತೆಯ ನಾಸಿಕವನ್ನು ಹೊಕ್ಕಿತು. ಅದು ಒಮ್ಮೇಲೆ ಹೊರಚಾಚಿದ್ದ ಕೊರೆಹೊಲ್ಲಿನ ಜೊತೆ ನಾಲಿಗೆಯನ್ನು ಹೊರಹಾಕಿ ಆಕೆಯ ಮುಖದ ಎದುರಿಗೆ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿ ತಲೆ ಹೊರಳಿಸಿ ಓಡಿಹೋಯಿತು. ಈಕೆ ಬದುಕಿದೆಯಾ ಬಡಜೀವವೇ ಎಂದು ಒಂದೇ ಉಸಿರಿಗೆ ಕಮಾನಿನ ಹೊರ ಓಡಿದಳು.

ಆ ದಿನದ ನಂತ ಕೆಲದಿನಗಳವರೆಗೆ ದಿಂಡೋಶಿಯ ಅಳಿದುಳಿದ ನಾಯಿಗಳು ರಾತ್ರಿಯಿಂದ ಬೆಳಗಿನವರೆಗೆ ಸುಖವಾಗಿ ಕೂಗಿಕೊಂಡಿದ್ದವು. ಸ್ವಲ್ಪದಿನ ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ಪೇಪರಿನ ಒಳಪೇಜಿನಲ್ಲಿ ಸುದ್ದಿಯೊಂದು ಪ್ರಕಟವಾಗಿತ್ತು. ಅರಣ್ಯ ಇಲಾಖೆಗೆ ಪಾರ್ಕಿನ ಬಳಿ ಚಿರತೆಯ ಹೆಣವೊಂದು ಸಿಕ್ಕಿದೆಯೆಂದು, ಅದರ ಸಾವಿಗೆ ಕಾರಣವಿನ್ನೂ ದೃಡವಾಗಿಲ್ಲವೆಂದು.

ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ೨೫, ೨೦೧೦

(ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಗೆ ಕಳಿಸಿದ್ದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಬರಲಿಲ್ಲ 😦 ಅದಕ್ಕೆ ನಂದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ/ಬ್ಲಾಗಿನಲ್ಲಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ತಾ ಇದ್ದೇನೆ 🙂

ಕಾಪಿ ಕ್ಯಾಟು

ಸಖಿಗೆ,

ಯಾರಿಂದಾಗಿ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಸುಖದ ಅಲೆಗಳೆಳುತ್ತವೆಯೊ
ಜೊತೆಯಾಗಿ ನಡೆವಾಗ ಅವು ವರ್ಧಿಸುತ್ತವೆಯೊ
ಸುಖನಿದ್ದೆಯಲ್ಲೂ ಉಸಿರ ಲಯಗಳು ಸಮಬದ್ಧತೆಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆಯೊ
ಅಂತಹ ಪ್ರೇಮಿಗಳ ದೇಹ ಗಂಧವು ಪರಸ್ಪರ ಮಿಲಿತಗೊಂಡಿದ್ದು
ಅಂತವರ ಸಮಭಾವಗಳು ಮಾತಿಲ್ಲದೆ ಒಂದಾಗುವವು
ಮಾತಿನವು ಹೊರಬಂದು ಲಹರಿಗಳಾಗಿ ತೇಲಿಹೋಗುವವು

ಹೀಗೇಂದ ಮಾತ್ರಕೆ ನಮ್ಮೀ ತೋಟದ ಗುಲಾಬಿಗಳನ್ನು
ಯಾವ ಕುರ್ಗಾಳಿಯೂ ಉದುರಿಸದು
ಯಾವ ಬಿರಿ ಬಿಸಿಲು ಬಾಡಿಸದು
ಈ ಗುಲಾಬಿಗಳು ಯಾವತ್ತಿಗೂ ನಮ್ಮವೇ, ನಮ್ಮದೇ ಆಗಿದೆ

ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಅರ್ಪಣೆ ಉಳಿದವರಿಗೆ, ಓದಲೆಂದು
ನಿಜವೆಂದರೆ, ಇದು
ಅಂತರಂಗಿಕವಾಗಿ ಸ್ವತಃ ನಾನೇ ನಿನ್ನಲ್ಲಿ ಬಹಿರಂಗವಾಗಿ ಭಿನ್ನವಿಸಿದ್ದು

——————————————————

ಹ್ಞೂಂ, ಕಳೆದ ಶನಿವಾರವೇ ಇದನ್ನು ಬರೆದದ್ದು. ಅದೂ ನಡುರಾತ್ರಿ ಕಳೆದಾದ ಮೇಲೆ. ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಕಾಪಿ ಮಾಡೋದು ಇಷ್ಟು ಖುಷಿ ಕೊಡುತ್ತೆ ಅಂತ ಗೊತ್ತೇ ಇರ್ಲಿಲ್ಲ. ಬೇರೆ ಬ್ಲಾಗುಗಳಲ್ಲಿ ಬರೊ ಅನುವಾದಗಳನ್ನು ನಾನು ಓದಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಸಹ ಬ್ಲಾಗುಗಳಲ್ಲಿ ಇರೊ ಕವನ/ಕವಿತೆ/ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಓದದಿದ್ದದ್ದೇ ಹೆಚ್ಚಿದೆ. ಅಂತದರಲ್ಲಿ ಈ ಕೆಂಡಸಂಪಿಗೆಯ ಘಮಲು ಹೇಗೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡೆನೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.

ಆವತ್ತು ಅಲ್ಲಿ ಇ(ಎ)ಲಿಯಟ್ಟನ ಪದ್ಯವೊಂದನ್ನು ಓದುಗರಿಂದ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಕಾಪಿ ಮಾಡಿಸುವ ಐಡಿಯಾ ನೋಡಿ ಸುಮ್ಮನೆ ಇನ್ನೊಂದು ಲಿಂಕ್ ಕ್ಲಿಕ್ಕಿಸಿದ್ದೆ. ಆದ್ರೆ ಮತ್ತೊಂದು ದಿನ ಅದಕ್ಕೆ ಬಂದ ಅನುವಾದಗಳತ್ತ ಕಣ್ಣಾಯಿಸಿದಾಗ ಯಾಕೋ ಏನೋ ನಂಗೂ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಬಂದ ಅನುವಾದಗಳು ನಂಗೆ ಹಿಡಿಸಲಿಲ್ಲ ಅನ್ನೊದಕ್ಕಿಂತ  ಆ ಪದ್ಯ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇರೆ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದೆ ಅನ್ನಿಸ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಕೂತು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ಪದ್ಯವನ್ನು ಪೇಪರಿಗಿಳಿಸಿದೆ.

ನನ್ನ ಪದಕೋಶ ಸಾಕಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಇರುವುದರಿಂದ ವರ್ಡನಲ್ಲೂ ಪದ್ಯವನ್ನು ಕಾಪಿ ಮಾಡಿದೆ. ವರ್ಡು ಅರ್ಥವಾಗದ ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಸಮಾನಾರ್ಥ ಪದಗಳನ್ನು ತೋರಿಸುತ್ತಲ್ಲ! ಹೀಗೆ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಲವು ಬಾರಿ ಓದುತ್ತ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಆ ಪದ್ಯದ ಗುಂಗು ನಿಧಾನವಾಗಿ ತಲೆಗೆ ಏರತೊಡಗಿತು. ಸಂಗಾತಿ ಜೊತೆಗಿನ ಅನುಬಂಧದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ತೊಡಗಿ, ಜಾಸ್ತಿ ಹೇಳದೆ ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲದನ್ನೂ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಂತೆ. ದಿನ ನಿತ್ಯದ ಸಂಗತಿಯೊಂದಿಗೆ ಶುರುವಾಗಿ ತೀರಾ ಖಾಸಗಿಯಾಗಿ, ಅದನ್ನು ಹಾಗೇ ಅಲ್ಲೇ ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಮತ್ತದನ್ನು ಜನರಲೈಸ್ ಮಾಡಿದಂತೆ. ನಿಧಾನವಾಗಿ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿ ಗಮ್ಯದತ್ತ ಬಗ್ಗಿ, ಎದ್ದು, ಸರಕ್ಕನೇ ಗತಿ ತೀವ್ರವಾಗಿ ಅಷ್ಟೇ ಸಡನ್ ಆಗಿ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಐಕ್ಯವಾದಂತೆ. ಹೀಗೆ ಏನೇನೊ ಅನ್ನಿಸತೊಡಗಿ ಪದಗಳು ಕೂಡಿ ಶಬ್ದಗಳಾಗಿ, ವಾಕ್ಯಗಳಾಗಿ ನಾನೂ ಬರೆಯಲು ತೊಡಗಿದೆ. ಏನು ಅನ್ನಿಸುತ್ತೆ ಅದಕ್ಕೆ ಶಬ್ದಕೊಡುವುದು ಮತ್ತು ಶಬ್ದಕ್ಕೆ ಅನುಭಾವವನ್ನು ಬಂಧಿಸುವುದು. ಹೀಗೆ ಒಳಗೂ-ಹೊರಗು ಒಂದಾಗಿ ನಿಜಕ್ಕೂ ಆನಂದವಾಗತೊಡಗಿತು.

ಈ ಕನ್ನಡಕ್ಕೆ ಕಾಪಿ ಮಾಡುವುದು ಇಂಥ ಸೊಗಸಾದ ಅನುಭವ ಕೊಡುತ್ತೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ಸಾಲನ್ನು ತಿದ್ದಿ, ಹೀಗಲ್ಲ ಹೀಗೆ ಬರಲಿ ಎಂದು ಮೂಲ ಕಾವ್ಯ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ ಭಾವಗಳನ್ನು ಭಟ್ಟಿಗಿಳಿಸೊದು, ತುಂಬಾ ಚೆನ್ನಾಗನಿಸಿತು. ಅನುವಾದ ಮಾಡಿ ಮುಗಿದಾದ ಮೇಲೂ ಏಷ್ಟೊ ಬಾರಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ನನ್ನ ತರ್ಜುಮೆಯನ್ನು ಓದಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಪ್ರತಿ ಸಲ ಓದಿದಾಗಲೂ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಿರುನಗೆಯೊಂದು ಮೂಡುತ್ತೆ. ಹ್ಹ ಹ್ಹಾ, ನಾನೂ ಕಾಪಿ ಮಾಡಿದೆ.

ಕೊನೆಯಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಅನುವಾದ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯೋ ಇಲ್ವೊ ಅನ್ನೊದು ನಂಗೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ. ಅನುವಾದಕ್ಕಿರೊ ರೂಲ್ಸುಗಳನ್ನು ಫಾಲೊ ಮಾಡುತ್ತೋ ಇಲ್ವೊ ಅದೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಪ್ರಖ್ಯಾತ ಕವಿಯಿತ್ರಿಯರಿಗೆ ಇರಬಹುದಾದ ಉತ್ತಮವಾದದನ್ನೇ ಯಾವಾಗಲೂ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ ಎಂಬ ಅಲಿಖಿತ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೂ ನನಗಿಲ್ಲ. ಸಾಹಿತ್ಯಿಕ ವಲಯಕ್ಕೂ ಸೇರಿದವಳಲ್ಲ. ನಾನು ಸಾದಾ ಸೀದಾ ಬ್ಲಾಗಿ. ಈ ಅನುವಾದವೂ ನನ್ನ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಬ್ಲಾಗಿಂಗ್ ತರಹ. ಅನುಭವ ಮತ್ತು ಅನಿಸಿಕೆಗಳನ್ನು ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೊದು. ಕಾಪಿ ಮಾಡುತ್ತಿರುವಾಗ ಆಗಿದ್ದ ಸಂತೋಷವನ್ನು ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳೊದು. ಅಷ್ಟೇ.

————————-

A DEDICATION TO MY WIFE

To whom I owe the leaping delight
That quickens my senses in our walking time
And the rhythm that governs the repose of our sleeping time,
the breathing in unison.
Of lovers whose bodies smell of each other
Who think the same thoughts without need of speech,
And babble the same speech without need of meaning…

No peevish winter wind shall chill
No sullen tropic sun shall wither
The roses in the rose-garden which is ours and ours only

But this dedication is for others to read:
These are private words addressed to you in public

-T S Eliot