ನಾಟಕ

ಇವತ್ತು ಸಿಟಿನಲ್ಲಿ ‘ಮಾಯಲೋಕ’ ನಾಟಕ ಇತ್ತು. ಹಿಂದಿನವಾರ ಇವನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಚಿತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶನ ಇದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ ನೆಹರೂ ಅಡಿಟೋರಿಯೆಂಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೆ. ಅಲ್ಲಿ ಹೋರ್ಡರ್ ನೋಡಿ ಈ ನಾಟಕದ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಾಗಿದ್ದು. ಟಿಕೆಟ್ ತೆಗೆಯೋಕೆ ಹೋದರೆ, ‘ಮುಂದಿನ ವಾರನೇ ಬನ್ನಿ ಮೇಡಂ, ಇಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಜಾಸ್ತಿ ಜನ ಬರೋಲ್ಲ. ಆರಾಮ ಆಗಿ ಟಿಕೇಟ್ ಸಿಗುತ್ತೆ ‘ ಅಂದರು. ಏನಕೆ ಹಾಗೆ ಕೇಳಿದ್ದಕ್ಕೆ, ‘ನಿಮ್ಮದೇ ಕನ್ನಡ ಸಂಘ ಇದೆಯೆಲ್ಲ, ಮಾಟುಂಗದಲ್ಲಿ. ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ತಾರೆ’ ಅಂದರು. ಜೊತೆಗೆ ‘ಇವತ್ತು ಆಟ ಇದೆ ಅಲ್ಲಿ, ಹೋಗಿ ನೋಡಬಹುದು’ ಎಂದೂ ಸೇರಿಸಿದರು. ನಾನು ನಕ್ಕೆ. ಅಷ್ಟೇ.

ನಾನು ನಾಟಕ ನೋಡದೆ ಯಾವುದೋ ಕಾಲವಾಯ್ತು. ಶಿರಸಿ ಬಿಟ್ಟ ಮೇಲೆ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಹೋದದ್ದು ಭಾರೀ ಕಮ್ಮಿಯೇ. ನಮ್ಮದು ಪ್ರೆಸ್ ಇದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಟಿಕೆಟ್, ಕರೆಯೋಲೆ ಅಥವಾ ಪಾಂಪ್ಲೆಟ್ ಪ್ರಿಂಟ್ ಮಾಡಿಸೊಕೆ ಸಂಘದವರು ಬರ್ತಾ ಇದ್ರು. ಜೊತೆಗೆ ಚಿಕ್ಕ ಊರಾದ್ದರಿಂದ ಯಾವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಯಾವಾಗ ಅಂತ ಮೊದಲೇ ಗೊತ್ತಾಗಿ, ಅಪ್ಪ-ಅಮ್ಮನ ಜೊತೆ ಹೋಗಿ ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೆ.  ಜೊತೆಗೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲೇ ‘ತೋಟಗಾರ್ಸ್ ಸಭಾಭವನ’ ಇದ್ದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಸುಮಾರು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಹೋಗಿ ಕೂತು ನೋಡಿದ್ದು ಇದೆ.

ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಬಂದು ಹೊಂದಿ ಕೊಂಡಾದ ಮೇಲೆ ಯಾವಾಗ್ಲೂ ಆಸೆ ಆಗ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು ನಾಟಕ ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ. ಅದೂ ನಮ್ಮ ಅರೆನಾ ಕ್ಲಾಸಿನ ಎದುರಿನ ಇಂಡಿಯನ್ ಎಕ್ಸ್‌ಪ್ರೆಸ್ ಬಸ್ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ  ಯಾವತ್ತೂ ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ನಾಟಕಗಳ ವಿವರ ಇರೋ ಬ್ಯಾನರ್ ನೇತಾಡ್ತಾ ಇತ್ತು. ಅದನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಮತ್ತೆ ಆಸೆ ಆಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಪೇಪರಿನಲ್ಲಿ ಟಿಕೆಟ್ ರೇಟ್ ನೋಡಿ, ಮುಂದೊಂದು ದಿನ ಹೋಗ್ತೇನೆ ಅಂತ ಸುಮ್ಮನಾಗ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಜೊತೆಗೆ ಆಗ ಇದ್ದದ್ದು ಯಲಹಂಕದಲ್ಲಿ.

ಆಮೇಲೆ ಗಿರಿನಗರಕ್ಕೆ ಬಂದಾದ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಚೆನ್ನಾಗಾಯಿತು. ಅಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ದೇವಸ್ಥಾನಗಳು ಇರೋದರಿಂದ ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ವೇದಿಕೆ ಮಾಡಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ನಡೆಸ್ತಾ ಇದ್ರು. ರಾತ್ರಿ ಅರೆನಾದಿಂದ ಬರುವಾಗ, ಆಮೇಲೆ ಕೆಲಸದಿಂದ ಬರುವಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ಕೂತು ಎದ್ದು ಬರ್ತಾ ಇದ್ದೆ. ಮದುವೆ ಆದಮೇಲೆ ಹೋದದ್ದು ಸಹಕಾರ ನಗರಕ್ಕೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಸಿಟಿಗೆ ಸಕತ್ ದೂರ. ಎರಡೇ ಚಿತ್ರ ಶಿಬಿರ ಹೋಗಕೆ ಆದದ್ದು. ಏನಕಂದ್ರೆ ಸಿಗೋ ಒಂದು ದಿನದ ವೀಕೆನ್ಡಿನಲ್ಲಿ ಅಷ್ಟು ದೂರ ಬೈಕ್ ಓಡಿಸೋ ಮನಸ್ಸು ಅವನಿಗೆ ಇರ್ತಾ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಜಾಸ್ತಿ ಒತ್ತಾಯ ಮಾಡಕೆ ನನಗೆ ಆಗಲ್ಲ. ಅಫೀಸಿಗೆ ಅಂತ ಬಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಓಡಾಡುವಾಗ ಪುರಭವನ ನೋಡಿದಾಗಲೆಲ್ಲ, ಒಂದಿನ ಅಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ. ಕೊನೆಗೂ ನೋಡಲಿಲ್ಲ.

ಮುಂಬಯಿಗೆ ಬಂದಾದ ಮೇಲೆ ಪೃಥ್ವಿ ಯಲ್ಲಿ ನಾಟಕ ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ ಆಸೆ. ಇನ್ನೂನು ನೋಡಿಲ್ಲ. ನಾನಿರೋ ಥಾಣೆಯಿಂದ ಸಿಟಿಗೆ 55ಕಿಮಿ ದೂರ. ಹೋಗೋದು ಬರೋದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟನೇ. ಊರಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ ಒಬ್ಬಳೇ ಹೋಗೋಕೆ ಧೈರ್ಯ ಮಾಡಿಕೊಂಡರೆ ಈಗಲೂ ಹೋಗಬಹುದೇನೊ. ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಾಟಕ ಇಷ್ಟ ಪಡೋ ಜನ ಇದ್ರೆ ನೋಡೋಕೆ, ಆಮೇಲೆ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳೋಕೆ ಚೆನ್ನಾಗಾಗುತ್ತೆ. ಇವನಿಗೆ ನಾಟಕ ನೋಡೋಕೆ ಹೋಗುವ ಅಂದರೆ, ಅಷ್ಟು ದೂರ ಹೋಗೋ ಬದಲು ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಬಹುದಲ್ಲ ಅಂತಾನೆ.

ನನಗೆ ಯಾಕೋ ಆ ನಾಟಕ ಅನ್ನೋಕಿಂತ ಸ್ಟೇಜು, ಬೆಳಕು, ಬಣ್ಣ, ವಿನ್ಯಾಸ, ಕಲಾವಿದರು, ಎಲ್ಲಾ ಸೇರಿ ರೂಪಿಸೋ ಹೊಸತೊಂದು ಜಗತ್ತು ತುಂಬಾನೇ ಆಕರ್ಷಣೆ ಹುಟ್ಟಿಸುತ್ತೆ. ಒಂದು ವರ್ಷ ಹಿಂದಿನ ಕಾಲಾ ಘೋಡದಲ್ಲಿ ಮಾಲಾ ಜೊತೆ ನೋಡಿದ ಕತಕ್ ನಿರೂಪಣೆಯೇ ನಾನು ನೋಡಿದ ಕೊನೆಯ ಸ್ಟೇಜ್ ಪರ್ಫಾರ್ಮೆನ್ಸ್. ಅದೂ ಏಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ.

ಮೊನ್ನೆ ಮಾತ್ರ ಈ ಸಲ ನಾನು ನಾಟಕ ನೊಡೇ ಬಿಡ್ತೇನೆ ಅಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಈ ಸಲನೂ ಇಲ್ಲ. ಇವನ ಆಫೀಸಿನಲ್ಲಿ ಫುಟ್ ಬಾಲ್ ಮ್ಯಾಚ್ ಇವತ್ತೇ ಇಟ್ಟಿರೊದರಿಂದ ಅದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ನಾಟಕಕ್ಕೆ ಹೋಗೋಣ ಅನ್ನಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಮೊನ್ನೆ ಸಿಕ್ಕ ಹೊಸ ಗೆಳತಿ ಮತ್ತೆ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ್ದಾಳೆ, ನಾನು ಕರೆದು ಕೊಂಡು ಹೋಗ್ತೀನಿ ಅಂತ. ನೋಡಬೇಕು.